لودويك ويتْگنِشْتايْنْ، فيلسوف اتريشي در 26 آوريل 1889م در ويِن پايتخت اتريش به دنيا آمد. وي در ابتدا به معماري پرداخت ولي پس از چندي به فلسفه روي آورد. لودويك در جريان جنگ جهاني اول، به اسارت دشمن درآمد و در اين زمان به نگارش رساله منطقي - فلسفي خود پرداخت. او پس از جنگ به تدريس مشغول شد و يادداشت‏هاي فلسفي او در مراكز علمي مورد توجه قرار گرفت. ويتگنِشتاين معتقد بود كار فلسفه عبارت از آن است كه امكاني را براي ما فراهم كند كه قبل از رفع تناقض، ديدي روشن از وضع امور به دست آوريم. با اين حال از ديدگاه وي، فلسفه، فقط همه چيز را در برابر ما مي‏گذارد، نه چيزي را شرح مي‏دهد و نه نتيجه مي‏گيرد. او استدلال مي‏كند كه جهان، مستقل از اراده من است، از سوي ديگر، اراده، اولين و مهم‏ترين عامل خير و شر مي‏باشد. رساله منطقي - فلسفي ويتگنشتاين، تلاشي است براي روشن كردن اين كه ما در مورد چه چيزهايى مي‏توانيم به روش معنادار سخن گوييم. آراي او در اين رساله به فلسفه پوزيتيويسم منطقي منجر شد كه در حقيقت شكل فلسفي علم‏گرايى است. با اين حال، به زعم برخي، وي در آثار بعدي خود به انتقاد و بازانديشي در اين رساله پرداخت. ويتگنشتاين، در نهايت، به اين نتيجه رسيده بود كه آنچه نمي‏توان درباره‏اش سخن گفت، مي‏بايد درباره‏اش خاموش ماند. ويتگنشتاين همانند سقراط اصرار دارد كه لازمه درست انديشيدن، فهمِ روشن لغات است. بنابراين وي از راه تحقيق در ساختمان منطقي زبان، راه را براي درك فلسفه هموار ساخت. عقايد ويتگنشتاين بر افكار تعداد زيادي از فلاسفه تأثير گذاشت. لودويك ويتگنشتاين سرانجام در 29 آوريل 1951م در 62 سالگي درگذشت.